Mogiła zbiorowa żołnierzy Wojska Polskiego poległych w czasie pierwszej wojny światowej. Rok powstania 1965. Usytuowano cztery symetrycznie położone mogiły zbiorowe. Liczba pochowanych zołnierzy nie została ustalona. Ulokowany przy ulicy Sienkiewicza, nieopodal cmentarza parafialnego, przy drodze wojewódzkiej nr 681 w kierunku m. Brańsk.

Urodził się 19 kwietnia 1971 roku w Wysokiem Mazowieckiem. Jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku. Pracę samorządową rozpoczął w 1998 r. jako Sekretarz Gminy Kulesze Kościelne. W roku 1998 pełnił funkcję Radnego Rady Gminy Kulesze Kościelne. Od 2002 r. jest Radnym Rady Powiatu Wysokomazowieckiego, a od 2005 roku pełni funkcję Starosty Wysokomazowieckiego.

Osiągnięcia w pracy samorządowej:

IV miejsce Powiatu Wysokomazowieckiego w rankingu Pisma Samorządu Terytorialnego WSPÓLNOTA podsumowującym wydatki inwestycyjne samorządu w latach 2013-2015 w kategorii powiaty, VI miejsce Powiatu Wysokomazowieckiego w rankingu Pisma Samorządu Terytorialnego WSPÓLNOTA podsumowującym wydatki funduszy UE na projekty społeczne obejmujące inwestycje w latach 2007-2015 w kategorii powiaty, V miejsce Powiatu Wysokomazowieckiego w rankingu Pisma Samorządu Terytorialnego WSPÓLNOTA podsumowującym wydatki inwestycyjne samorządu w latach 2014-2016 w kategorii powiaty, IV miejsce w Polsce Powiatu Wysokomazowieckiego w rankingu Pisma Samorządu Terytorialnego WSPÓLNOTA podsumowującym wydatki inwestycyjne samorządu w latach 2015-2017 w kategorii powiaty, II miejsce w Polsce Powiatu Wysokomazowieckiego w rankingu Pisma Samorządu Terytorialnego WSPÓLNOTA podsumowującym wydatki inwestycyjne samorządu w latach 2016-2018 w kategorii powiaty, I miejsce w Polsce Powiatu Wysokomazowieckiego w rankingu Pisma Samorządu Terytorialnego WSPÓLNOTA podsumowującym wydatki inwestycyjne samorządu w latach 2019-2021 w kategorii powiaty.

Nagrody i wyróżnienia:

• Złoty Krzyż Zasługi - 2017 r.
• Srebrny Krzyż Zasługi - 2009 r.
• Złoty Medal Za Zasługi Dla Pożarnictwa - 2011 r.
• Srebrny Medal Za Zasługi Dla Policji - 2012 r.
• Odznaka Krajowej Rady Spółdzielczej Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielcznego - 2009 r.
• Odznaka Honorowa Za Zasługi Dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej - 2013 r.
• Odznaka Honorowa Zasłużony Dla Rolnictwa - 2017 r.
• Medal 100-lecia Polskiego Czerwonego Krzyża - 2019 r.
• Medal Komisji Edukacji Narodowej - 2021 r.

Przynależność do stowarzyszeń i organizacji:

• Prezes Zarządu Powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP od 2017 r.
• Przewodniczący Konwentu Powiatów Województwa Podlaskiego

Obecny powiat wysokomazowiecki istniejący od 1 stycznia 1999 roku to miasto Wysokie Mazowieckie, gminy Ciechanowiec, Szepietowo, Czyżew, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kulesze-Kościelne, Nowe Piekuty, Sokoły i Wysokie Mazowieckie. Unikalne cechy jakie należy podkreślić w działalności powiatu to znakomite rolnictwo i przetwórstwo, bezpieczeństwo, czyste środowisko oraz wysoki standard życia. Pomimo szczupłości środków samorząd powiatu kładzie nacisk na inwestycje. Dzięki dobrej współpracy i skutecznym pozyskiwaniu funduszy Zarządowi Powiatu, któremu przewodniczy Starosta Wysokomazowiecki Bogdan Zieliński, udało się zrealizować wiele inwestycji. Każdego roku powiat jest laureatem pisma samorządowego „Wspólnota” w rankingu najwięcej inwestujących jednostek w kraju i dotychczas zajmuje miejsca w pierwszej dziesiątce.

Na terenie gminy Ciechanowiec działa wiele jednostek powiatowych, które są prężnie rozwijane i dofinansowywane. Dzięki osobistemu zaangażowaniu i bezkompromisowości Bogdana Zielińskiego, na terenie gminy Ciechanowiec tylko w ostatniej kadencji samorządowej zostały przeprowadzone między innymi takie inwestycje, jak:

• przebudowa i nadbudowa budynku Internatu Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Ciechanowcu - największego internatu dla uczniów w województwie w podlaskim; dzięki zrealizowanej inwestycji w budynku internatu mieszkać może 220 uczniów - tym samym podwojono liczbę miejsc dla młodzieży
• remont pomieszczeń na potrzeby Poradni Rehabilitacji, Poradni Położniczo-Ginekologicznej i Punktu Pobrań w Ciechanowcu, funkcjonujące jako cześć Struktury Organizacyjnej Szpitala Ogólnego w Wysokiem Mazowieckiem
• przystosowanie budynku i pomieszczeń do potrzeb poradni fizjoterapii w Ciechanowcu, gdzie zabiegi są w pełni finansowane przez NFZ
• modernizacja Domu Pomocy Społecznej w Kozarzach
• generalny remont Zakładu Opiekuńczo Leczniczego w Ciechanowcu wchodzącego w skład Szpitala Ogólnego w Wysokiem Mazowieckiem.

Dodatkowo, Bogdan Zieliński nie ustaje w staraniach o podniesienie standardu infrastruktury drogowej na terenie gminy Ciechanowiec. To dzięki jego zaangażowaniu, na terenie gminy Ciechanowiec zostały już zmodernizowane lub są w trakcie wykonywania takie inwestycje, jak:

• przebudowa drogi powiatowej nr 2616B ul. Drohicka w Ciechanowcu
• przebudowa drogi powiatowej nr 2095B na odcinku Ciechanowiec-Tworkowice
• przebudowa drogi powiatowej nr 2095B na odcinku Wojtkowice Stare-Wojtkowice Glinna
• przebudowa z rozbudową drogi powiatowej nr 2107B na odcinku Antonin - Winna Poświętna wraz z budową mostu w m. Winna Poświętna przez rzekę Kukawkę
• przebudowa z rozbudową drogi powiatowej Radziszewo-Sieńczuch - Czaje-Wólka
• przebudowa dróg powiatowych Nr 2618B ul. Pałacowa w Ciechanowcu i Nr 2093B Ciechanowiec – Kozarze
• przebudowa drogi powiatowej Nr 2085B Łuniewo Wielkie – Usza Wielka – Ciechanowiec
• przebudowa drogi powiatowej Nr 2107B Trzaski – Radziszewo Sieńczuch.

Na uznanie zasługuje także fakt, że dzięki staraniom Bogdana Zielińskiego w Ciechanowcu funkcjonuje jedyne w powiecie Biuro Zamiejscowe Starostwa Powiatowego: Wydział Geodezji , Kartografii, Katastru i Nieruchomości oraz Wydział Komunikacji i Dróg - z siedzibą w Urzędzie Miejskim w Ciechanowcu. Starosta Wysokomazowiecki doprowadził do uregulowania spraw własnościowych Przedszkola w Ciechanowcu. Jego energiczne działania spowodowały wydanie przez Wojewodę Podlaskiego Zarządzenia nr 65/2020 z dnia 11 maja 2020 r. w sprawie wyrażenia zgody na dokonanie darowizny nieruchomości Skarbu Państwa na rzecz Gminy Ciechanowiec, na podstawie którego nastąpiło nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy Ciechanowiec działek i budynku, na terenie których mieści się Przedszkole.

Dzięki osobistemu zaangażowaniu Bogdana Zielińskiego w latach 2019-2022 Gmina Ciechanowiec pozyskała środki finansowe na modernizację i budowę dróg z Funduszu Dróg Samorządowych i Rządowego Funduszu Rozwoju Dróg. Były to środki na wykonanie takich inwestycji jak:
budowa ulicy Szerokiej w Ciechanowcu

• przebudowa ulicy Konopnickiej w Ciechanowcu wraz z budową kanalizacji sanitarnej
• przebudowa i rozbudowa drogi gminnej ulica Wąska
• przebudowa dróg gminnych Nr 108857B Winna Stara – Winna-Wilki i Nr 108858B Winna Stara – Winna-Chroły
• rozbudowa, przebudowa drogi gminnej Nr 108855B w m. Zadobrze
• przebudowa czterech bocznych odcinków ulicy Pińczowskiej w Ciechanowcu
• przebudowa ulicy Wojska Polskiego w Ciechanowcu
• przebudowa ulicy Sienkiewicza w Ciechanowcu
• rozbudowa drogi gminnej nr 108885B w miejscowości Wojtkowice-Glinna
• rozbudowa drogi gminnej Nr ewid. 692 w miejscowości Ciechanowczyk
• rozbudowa drogi gminnej Nr 108878B w miejscowości Przybyszyn
• budowa drogi gminnej wraz ze ścieżką rowerową w ulicy Podlaskiej w Ciechanowcu
• przebudowa odcinka drogi gminnej Nr 108889B w miejscowości Dąbczyn o długości 1,497 km
• rozbudowa odcinka drogi gminnej Nr 108870B we wsi Czaje-Wólka o długości 0,9475 km
• rozbudowa odcinka drogi gminnej Nr 108870B we wsi Czaje-Wólka o długości 0,7975 km
• przebudowa odcinka ulicy Kuczyńskiej w Ciechanowcu o długości 0,145 km
• rozbudowa drogi gminnej w ul. Spółdzielczej w miejscowości Ciechanowiec
• rozbudowa drogi gminnej w ul. Armii Krajowej w miejscowości Ciechanowiec
• budowa drogi gminnej wraz ze ścieżką rowerową w ulicy Podlaskiej w Ciechanowcu
• rozbudowa odcinka drogi gminnej nr 108855B w miejscowości Bujenka
• przebudowa dróg gminnych na odcinku Przybyszyn - Malec

Starosta Wysokomazowiecki Bogdan Zieliński bardzo zabiegał o budowę obwodnicy Ciechanowca. Między innymi dzięki jego zaangażowaniu w czerwcu 2022 r. została podpisana umowa na sfinansowanie budowy obwodnicy. To on był także orędownikiem funduszy, które gmina Ciechanowiec pozyskała z Polskiego Ładu na wykonanie remontów szkół i budowę stacji uzdatniania wody w Radziszewie-Sieńczuch.

Nadanie tytułu „Honorowego Obywatela Ciechanowca" Bogdanowi Zielińskimu jest ważnym aktem docenienia działalności osoby, która większą część swojego życia w sposób wyjątkowy poświęciła lokalnemu samorządowi. Jest wyrazem uznania, wyrażonego przez dużą część lokalnej społeczności dla zasług i dorobku Starosty Wysokomazowieckiego.

4 listopada 2022 r. w Urzędzie Miejskim w Ciechanowcu został podpisany list intencyjny w sprawie nawiązania współpracy partnerskiej pomiędzy gminą Ciechanowiec a gminą Podbereźce (Obwód Lwowski, Ukraina). Sygnatariuszami dokumentu byli Mer Wasilij Michajłowicz Kowal oraz Burmistrz Ciechanowca Eugeniusz Święcki. Nawiązanie współpracy partnerskiej gminy Ciechanowiec z gminą Podbereźce umożliwia podjęcie wspólnych przedsięwzięć w obszarze gospodarczym, edukacji, kultury, turystyki, przedsiębiorczości, realizowanych przez społeczności obu gmin, ze szczególnym uwzględnieniem partnerstwa w pozyskiwaniu środków zewnętrznych oraz stworzenia warunków dla wzajemnej prezentacji dorobku lokalnych środowisk artystycznych, kulturalnych, sportowych oraz wzajemnej wymiany grup, w szczególności młodzieży.

Podbereźce

Wiejska gmina terytorialna Podbereźce położona jest w obwodzie lwowskim w rejonie pustomyckim. Jest odpowiednikiem polskiej gminy wiejskiej, a jej centrum administracyjne stanowi wieś Podbereźce. Powierzchnia gminy wynosi 124,1 km², liczba mieszkańców 8 203. W skład gminy wchodzi 11 sołectw.

www.facebook.com/pidberizcivskarada

W latach 1942-1944 miały miejsce kolejne egzekucje mieszkańców Ciechanowca. Na placu przy cerkwi w Ciechanowcu Niemcy rozstrzelali łącznie 50 osób. Wykonawcami wyroków byli żandarmi i gestapo z Ciechanowca, wśród których wyróżniał się dowódca posterunku żandarmerii Jóźwiak.

Tragedia ta dotknęła szczególnie dwie rodziny Nowaków i Moczulskich (wśród których stracono dzieci: Edwarda Nowaka - lat 9 i Kazimierza Nowaka - lat 14) oraz Moczulskich (Rozalia Moczulska miała w momencie egzekucji 18 lat). Miejscem egzekucji i zarazem pochówku ofiar był plac przed cerkwią. Po wojnie część ofiar ekshumowano i pochowano na cmentarzu parafialnym w Ciechanowcu.

W listopadzie 1941 i w styczniu 1942 roku hitlerowcy rozstrzelali w Ciechanowcu osoby w wieku od 20 do 63 lat. Ofiary były wcześniej aresztowane i trzymane przez pewien czas w ciechanowieckim areszcie. Rozstrzelano je przy ulicach Łomżyńskiej i Kuczyńskiej, na obrzeżach Ciechanowca. Zbrodni tej dokonali: burmistrz Ciechanowca Hubert Romanus, naczelnik poczty Johanus Nappenfeld (Nateuf?) oraz volksdeutsch Władysław Dawidczuk i przedstawiciele ciechanowieckiej Schultzpolizei.

Oficjalną przyczyną tej egzekucji były: sabotaż, działalność komunistyczna, szpiegostwo oraz stawianie polskiego oporu. Kilka dni wcześniej uszkodzona została linia elektryczna i o godzinie 21 w całym mieście zgasło światło. Jednocześnie w pobliżu poczty przecięta została linia telefoniczna. O ten sabotaż Niemcy posądzili monterów zakładających wówczas instalację elektryczną w remontowanym budynku, przeznaczonym na kino i kawiarnię dla Niemców.

Ofiary tej zbrodni pochowane zostały w dwóch wspólnych grobach pod wsią Kozarze na tzw. Ciarkach. Po zakończeniu działań wojennych dokonano częściowej ekshumacji, w wyniku której 12 osób pochowano na cmentarzu w Ciechanowcu.

Wojna polsko-bolszewicka w znaczący sposób dotknęła Ciechanowiec dźwigający się dopiero ze zniszczeń z I wojny światowej. W 1920 r. miasto stało się widownią przemarszów wojsk obu walczących stron oraz krwawych walk, rabunków i rekwizycji. Tereny leżące nad Nurcem i Bugiem dwukrotnie znalazły się na linii frontu, a przez krótki okres były okupowane przez bolszewików. Do pierwszych bojów doszło tu w czasie ofensywy Armii Czerwonej na zachód, a następnie podczas jej odwrotu po przegranej bitwie warszawskiej. W związku z tym okolice Ciechanowca usiane były mogiłami ofiar zbrojnych zmagań. Wiele bezimiennych grobów znajdowało się na polach, łąkach czy też w pobliżu rzek i przepraw. Okoliczni mieszkańcy, czując wdzięczność w stosunku do poległych żołnierzy polskich, zaopiekowali się miejscami ich wiecznego spoczynku. W prasie z lat dwudziestych XX w. można odnaleźć relacje na ten temat.

Miejscowa ludność już w maju 1921 r. uczciła żołnierzy polskich poległych w mieście i jego okolicach. W „Gazecie Świątecznej” nr 2108 ukazała się relacja z obchodów rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja, podczas której oddano cześć poległym:
W 130 rocznicę Konstytucji 3 Maja na dziękczynne nabożeństwo zgromadzili się w naszym kościele parafianie i ludność pobliskich okolic trzech powiatów: bielskiego, ostrowskiego i mazowiecko-wysockiego oraz dzieci z 10 szkół. Po mszy i przemówieniu doktora Harniewicza, wyruszył pochód w stronę Ciechanowca mazowieckiego, gdzie oczekiwała już kompania przyprowadzona z parafii Kuczyn. Wspaniały pochód, w którym uczestniczyło do 10 tysięcy ludzi, skierował się na łąkę nad Nurcem, gdzie znajdują się mogiły 4-ch obrońców Ojczyzny, poległych w bitwach z bolszewikami dnia 1 i 2 sierpnia roku zeszłego. Mowy przy grobach, pięknie uwieńczonych, wygłosili ksiądz Dudziński i nauczyciel J. Wróblewski, który przedstawił w streszczeniu dzieje upadku i zmartwychwstania Polski, zachęcając do służby i poświęcenia dla Ojczyzny. Po tem przemówieniu oddano poległym hołd po wojskowemu przez strzały karabinowe.

W dwa lata później, w Ciechanowcu powołano komitet budowy pomnika poległych obrońców ojczyzny. Jego pierwszą inicjatywą było zebranie szczątków żołnierzy rozsianych w okolicy do wspólnego grobu. W nr 2288 „Gazety Świątecznej” opisano przebieg uroczystości:
W okolicy Ciechanowca znajdowały się tu i ówdzie w polu mogiły żołnierzy, którzy polegli tu podczas najścia bolszewików. Zaraz po wojnie kilka osób zajęło się zbieraniem ofiar na koszta przeniesienia zwłok tych nieznanych obrońców naszych do grobu bardziej dla nich odpowiedniego na wieczny spoczynek. Niestety, skończyło się na dobrych chęciach, sprawa ucichła, a zebrane już ofiary zaginęły. Obecnie gromadka ludzi chętnych utworzyła komitet budowy pomnika dla nieznanych żołnierzy i dzięki ich staraniom i ofiarności ciechanowczan dobra myśl została urzeczywistniona. Dnia 16 listopada z grobów rozproszonych wśród pól okolicznych wydobyto szczątki 10-ciu poległych żołnierzy i złożywszy je do trzech trumien, w uroczystym pochodzie przeniesiono do miasta. W pochodzie uczestniczyła parotysięczna rzesza mieszkańców miasta, dzieci ze szkół, straż ogniowa ochotnicza, związki tutejsze i stowarzyszenia z chorągwiami i wieńcami. Po okolicznościowych przemówieniach księdza Kuleszy z Kuczyna i księdza proboszcza Dudzińskiego trumny wniesiono do kościoła; na drugi dzień po uroczystym nabożeństwie żałobnym i kazaniu trumny złożono na dwóch wozach żałobnych i orszak pogrzebowy z księżmi na czele ruszył do przygotowanej mogiły, nad którą rozpoczęto już budowę pomnika. Po modłach kapłańskich policja w braku żołnierzy oddała poległym honory wojskowe i rozpoczęły się przemówienia. Pierwszy przemawiał burmistrz Bachórzewski, po nim kierownik szkoły Wróblewski, następnie doktor Harniewicz, p. Sokołowski i w końcu p. Jarzęcki, żegnając poległych w imieniu nieznanych i nieobecnych rodzin i całego tutejszego ogółu, który wziął teraz na siebie zastępstwo tych rodzin przez wdzięczność dla poległych, którzy poświęceniem życia przyczynili się do ocalenia Ojczyzny od nieprzyjaciela i pokazali, jak trzeba ją kochać. Oni poświęcili dla niej życie, a naszym obowiązkiem jest żyć w bratniej miłości, jedności i zgodzie, bo to jest dla dobra Ojczyzny najbardziej potrzebne. Usypany grób pokryty został wieńcami. Najbardziej wyróżniały się wśród nich: wieniec związku ludowo-narodowego z napisem: „Bohaterom poległym za Ojczyznę”, wieniec cierniowy z napisem: „Nieznanemu żołnierzowi - spółdzielcy”, wieniec od koła młodzieży, od harcerstwa i wiele, wiele innych. Przykre tylko wrażenie sprawiła obojętność władz czy to wojskowych, czy samorządowych, bo mimo zawiadomienia nikt nie przybył, aby okazać wdzięczność bohaterom, którzy spokój nasz okupili i legli za nas w mogiłach, nieznanych nawet ich najbliższym. K. Tarnowski.

Wspomniany w powyższej relacji budowa pomnika przez kilka następnych lat miała pozostać w sferze planów. Dopiero cztery lata później na grobie wzniesiono obelisk zwieńczony rzeźbą orła. Jak można przeczytać w „Historii Ciechanowca do 1989 roku” autorstwa N. Tomaszewskiego, zbiórki na budowę nie zainicjowały miejscowe władze, a młodzież zrzeszona w „Kole Młodzieży”. Zorganizowano loterię fantową i zbiórkę funduszy na budowę pomnika Nieznanego Żołnierza, teatr amatorski oddał na ten cel dochody ze spektakli. Ostatecznie budowę monumentu zrealizowano w 1927 i na początku 1928 r., o czym na łamach nr 4 „Życia Gospodarskiego” informował ówczesny burmistrz miasta Józef Romanowski. Do artykułu dołączono zdjęcie pomnika opatrzone podpisem: Pomnik poległym w 1920 w Ciechanowcu (wznies. w 1927).

Nie był to jednak koniec historii ciechanowieckiego Grobu Nieznanego Żołnierza. Po wkroczeniu do miasta oddziałów Armii Czerwonej, w ostatniej dekadzie września 1939 r. uaktywnili się miejscowi komuniści, chcący zaskarbić sobie przychylność okupantów. Jednym z nich był Tomasz Grabarz, którego postać, we wspomnieniach mieszkańców Ciechanowca odmalowano w czarnych barwach. Postanowił on zniszczyć pomnik wzniesiony ku czci poległych w 1920 r. Odpiłował orła wieńczącego monument, uszkadzając przy tym obelisk. Według słów Joanny Dybowskiej jej mąż, Ryszard zabrał go i ukrył w piecu, w swoim domu. Po pewnym czasie orzeł został skradziony i na wiele lat słuch o nim zaginą. Figura wróciła do rąk Ryszarda Dybowskiego dopiero, gdy dwóch mężczyzn przyniosło go do jego domu z zamiarem sprzedaży, twierdząc, że znaleźli ją na złomowisku. Ów zaś będąc kolekcjonerem pamiątek narodowych, chętnie odkupił orła. Na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia miejscowi działacze Stronnictwa Demokratycznego: Ryszard Dybowski, Janusz Szulc, Kazimierz Uszyński i Roman Murawski postanowili dokonać renowacji obelisku jak i orła, który miał wrócić na swoje pierwotne miejsce. Figura była poważnie uszkodzona, brakowało utrąconych w 1939 r. nóg. Jednak po dorobieniu kończyn zrezygnowano z umieszczenia orła na szczycie pomnika. Zamiast tego postanowiono wykonać nową rzeźbę wieńczącą obelisk. Projekt był dziełem białostockiego rzeźbiarza Jerzego Grygorczuka, a odlew Romana Murawskiego. Ostatni z wymienionych podał inną wersję wydarzeń, odbiegającą od relacji Joanny Dybowskiej. Po zdewastowaniu Grobu Nieznanego Żołnierza w 1939 r. orzeł w bliżej nieokreślonych okolicznościach trafił na złomowisko w Siemiatyczach, jego właściciel doceniając wartość artystyczną rzeźby zabrał ją do domu, gdzie miała być przechowywana do 1981 r. Wspomniani już członkowie postanowili wówczas odrestaurować pomnik. Nie wiedząc, że oryginalna rzeźba orła przetrwała wojnę, zamówili u Jerzego Grygorczuka gipsowy model, który posłużył do zrobienia figury obecnie wieńczącej obelisk. Wykonał ją Roman Murawski, a koszty związane z renowacją i sporządzeniem mosiężnego odlewu pokryli miejscowi członkowie Stronnictwa Demokratycznego. Dopiero po uroczystym odsłonięciu pomnika wyszło na jaw, że przedwojenna rzeźba znajduje się w Siemiatyczach. Odkupiono ją i dorobiono brakujące elementy.

Mimo różnic w obu relacjach dalsze losy obiektu przedstawiają się o wiele bardziej klarownie. Uroczyste odsłonięcie odrestaurowanego pomnika zaplanowano na 3 maja 1981 r. Datę wybrano nieprzypadkowo. Stronnictwo Demokratyczne dążyło wówczas do uznania rocznicy uchwalenia pierwszej polskiej konstytucji za święto państwowe. Uroczystości rozpoczęła msza święta w ciechanowieckim kościele, następnie procesja przeszła do Grobu Nieznanego Żołnierza, gdzie miały miejsce przemówienia i odsłonięcie obelisku. Poświęcenia monumentu dokonał ks. Wincenty Marczuk ówczesny wikariusz administrator miejscowej parafii. Roman Murawski wspominał, że w wydarzeniu nie wzięli udziału przedstawiciele magistratu, a wśród zgromadzonych osób dało się dostrzec, jak to określił „tajniaków”. Inni świadkowie również potwierdzili udział w uroczystości funkcjonariusza SB z Wysokiego Mazowieckiego.

Mogiła 10 żołnierzy poległych latem 1920 r. znajduje się obecnie przy zbiegu ulic Sienkiewicza i Kazimierza Uszyńskiego. Do dziś jest otaczana opieką i szacunkiem przez tutejszych mieszkańców, a plac na którym się znajduje z czasem wzbogacono o krzyże upamiętniające sybiraków oraz uczestników powstań narodowych. Przedwojenna figura orła, po dorobieniu nóg, wróciła do zbiorów Ryszarda Dybowskiego i była przechowywyana przez jego rodzinę do 2019 roku, gdy zabytek podarowano do zbiorów Muzeum Rolnictwa im. Ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu.

źródło: Dział Historyczny Muzeum Rolnictwa im. Ks. K. Kluka w Ciechanowcu